Ik loop richting de hormeertjes, en sla meteen rechtsaf. Het pad met de groene paaltjes.
Vandaag een wandelroute gelopen bij de horsmeertjes in de buurt. De auto heb ik op de parkeerplaats gezet net voor het verbod om verder te rijden naar de Joost Dourlein kazerne. Ik loop richting de hormeertjes, en sla meteen rechtsaf. Het pad met de groene paaltjes. Het is een smal pad met veel obstakels. Mensen die slecht te been zijn, is deze route af te raden. De herfstkleuren zorgen voor een mooi geheel. Langs het pad is te zien dat de natuur hier zijn gang kan gaan. De dooie bossen worden er niet weg gehaald. Het scheelt dat er klimop doorheen groeit wat de dooie bomen nog een beetje kleur geven. Ook over de duinen zie je mooi herfstkleuren. Het pad word steeds smaller, en de bomen steeds lager. Het pad slingert tussen de bomen door. En dan ineens word het spannend. Laag hangende takken. Daar moet je dus onderdoor. Kruipend onder de takken door, zag ik opeens een paars bloempje in bloei staan. Midden in de wildernis. Dan kom ik bij het volgende obstakel. Nu kan ik niet meer onder de takken door, nu moet ik er overheen. Het pad is modderig dus ik moet uitkijken dat ik niet uit glij Doordat het pad zo modderig en nat is, groeit er ook veel mos. Je merkt dat je in de duinen zit. Het pad blijft omhoog en omlaag gaan, en dit met scherpe bochten er in. Dit maakt het verrassend om hier te wandelen. Het pad loopt langs een meertje. Dit meertje is te zien vanaf de mokweg, waar het uitzichtpunt aan zit. Door de struiken is het meertje haast niet te zien. Dus besluit ik even door de struiken te kruipen. Een stukje verder kom ik langs een open plek. Hier loopt ook een pad naar links. Deze was me eerder nog niet opgevallen. Een paar mensen die achter me lopen slaan het pad nog in. Maar ik zie ze al snel weer terug komen. Gelukkig lopen hun weer terug. Ik maak er op uit dat het pad dood loopt. Even verderop kom ik nog weer zo'n open plek tegen. Rechts van mij nog steeds hoge struiken. Met daarin bloeiende duinroos. Ook op de open plek zie ik veel gele bloemsoorten staan waaronder paardebloemen. Op de achtergrond zie ik nog wel hoge bomen staan. Het voordeel is, dat het pad nu breder word. Ook minder modder, en meer begroeit met mos en gras. Dan zie ik ineens een struik staan met allemaal rooie bessen er aan. Het pad is aardig afwisselend want even verder kom ik weer langs een open plek. Als ik weer tussen de bossen loop valt me op dat er ineens een dennenboom tussen staat. Tot nu toe was het allemaal loofboom. Maar de loofbomen hebben als voordeel dat ze in de herfst verkleuren. En dat is wel een mooi gezicht. Een stukje verder is het gebeurt met de bossen. Hier loop ik vol in de duinen. Die zijn best hoog. Toch doen de bossen weer even hun best. Dit stukje doet me even aan de nederlanden bij de koog denken. Even verderop kom ik ineens een heel raar beest tegen. Helaas te snel voor een foto. Ik dacht eerst een vos te zien. Maar toen ie even stil stond zag ik een enorme kattenkop mijn kant op aan kijken. Het beest was zo groot als een volwassen herdershond. Ik heb later gemaild naar een boswachter hier op texel, die me vertelde dat dit een wilde rooie kat was. Gevaarlijke beesten, ook voor de mens. Gelukkig ging hij er snel van door de duinen in. Een stuk verder kom ik een paar mensen tegen. Deze wilde graag paarden zien lopen in de duinen. Dan zit U hier verkeert. Al pratend lopen we verder. We komen bij het fietspad uit wat tussen loodsmansduin bunker en paal 9 loopt. Hier ga ik rechtsaf en hun links. Langs het pad een zandduin, in de vorm van schoppen uit het kaartspel. Het was de hele dag al grauw weer. Maar het word er nu ook nog eens mistig bij. Waardoor de bunker op de loodsmansduin bijna niet te zien is. Ik blijf het fietspad volgen tot aan de moksloot. Hier ga ik rechtsaf. Hier is de bunker ook wat beter te zien. Het pad loopt het eerste stuk van de moksloot af. Maar een stukje verder kom ik gewoon weer langs de moksloot. Een stuk verder word de moksloot steeds breder. Hier begint het op het laatst meer een meer op een meer te lijken dan op een sloot. Aan de rechterkant zie ik ineens een wel hele grote paddenstoel in de duinen staan. Een stuk verder moet ik door een klaphekje lopen. Hier word de moksloot ook weer smaller. Ook zie ik vanaf hier schotten in de sloot staan. Deze regelen verschillende waterstanden in de sloot. Geen flauw idee waarom dat dit is. De sloot word ook bochtig en een stukje verderop zie ik weer een schot in het water. Hier sta ik inmiddels op een duin. Het wandelpad loopt over de duin, en de moksloot er om heen. van boven af een mooi gezicht. Op de bovenste foto is te zien dat het links meer een meertje dan een sloot is. Het loopt in een bocht over in een smaller watertje rechts op de foto. Onder nog een foto van waar het water van breed naar smal gaat. Een stukje verder komt de mokbaai alweer in zicht. In de verte zie ik het vogelwachtershuisje langs de mokweg. In de moksloot is nog tot 3 keer toe een partij stenen te zien. Aan het eind van het pad ga ik rechtsaf de mokweg op. Achter het vogelwachtershuisje maak ik nog een foto van de duinen waar deze wandelroute doorheen loopt. Ik loop over de weg weer terug naar de auto. Al loopt het pad eigenlijk onderlangs, door de baai. Het word inmiddels erg mistig. Ik kan de boot net zien liggen in de haven. Maar op de foto is ie niet te zien. Bij de auto aangekomen keer ik huiswaards.
0 Comments
Het is mooi weer dus ik wil gaan fietsen Het lunchpakket mee voor onderweg Ik ga vanaf huis linksaf de badweg op. Aan het eind ga ik weer linksaf de Ruyslaan op. Daar ga ik na een kilometer rechtsaf het fietspad door het bos op. Een stukje verderop loopt het fietspad met een scherpe bocht naar links. Hier ga je door de duinen. Na een stukje loopt het fietspad met een haakse bocht naar rechts en weer naar links. Dan kom je weer langs de Ruyslaan. Na een klein stukje fiets je de bos weer uit langs de duinen. Aan het eind van de Ruyslaan ga ik rechtdoor de randweg op. Daar ga je door de bossen op de duinen. Je komt dan na een stukje op een kruising. Ik ga rechtsaf de duinen door. Je fietst meteen een duin op. Ik fiets het fietspad door de duinen helamaal af Op de route die ik vandaag fiets kom ik veel sneeuwklokjes tegen. Ik kom dan aan de westerslag uit. Daar ga ik linksaf. Ik kom dan ook nog langs een plas water in de duinen. Ik krijg last van geeuwhonger en besluit even een kopje koffie met hoornerring te nemen bij het Turfveld Ik besluit de randweg weer op te fietsen richting de koog . Halverwege zit een picknick plaats. Daar ga ik rechtsaf het fietspad op. Na circa 50 meter ga ik weer linksaf. Dit fietspad loopt langs een bochtig slootje. Een stukje verder steek ik de ploeglanderweg over. Het watertje loopt hier onder de weg door, en blijft dus het fietspad volgen. Links is het bos. Na een stukje loopt het fietspad met een bocht naar rechts. Hier een klein watervalletje. Er staat een grondwater meter bij. Aan het eind van het fietspad ga ik rechtsaf de grensweg op. Deze volg ik tot aan de rozendijk. Daar ga ik weer rechtsaf. Ik blijf het fietspad helemaal volgen. Ik zie bij de Bocht dat de kabouters nog in winterslaap zijn. Hier net aan voorbij loopt de weg gelijk weer in een scherpe bocht naar rechts. In de verte komt den hoorn al in zicht. Ik volg de rozendijk tot aan de Jan Ayeslag. Daar ga ik linksaf. Ik ga meteen weer rechts de rommelpot op. Daar gelijk links heb je een watertje. Normaal bijna niet zichtbaar maar nu de bomen nog kaal zijn wel. Ook zie ik bij de wel bekende schuur het hek open staan en besluit daar ook nog even een foto te maken. Aan het eind van de rommelpot ga ik linksaf de klif op. Dan hou ik links aan de hoge achterom op. Daar heb je een mooi uitzicht op het kerkje. Aan het eind zie ik dat de nieuwe woning bij het kerkje al aardig opschiet. Ik sla rechtsaf de Kerkstraat in en meteen weer rechts de heerenstraat. Dan bij de naalrand ga ik linksaf. Bij de mokweg ga ik rechts. Een stukje verder heb je de rommelwelen. Ik ga hier linksaf het fietspad op. Een stukje verder steek ik de stolpweg over het fietspad door de landerijen op. Daar lag vroeger het dorpje hoorn. Er ligt nu nog een gedenksteen. Bij dit gedenksteen ook een picknickbankje waar ik even wat ga eten. Als ik het op heb fiets ik verder naar de watermolenweg Op de watermolenweg kom ik nog even met een man aan de praat. Gezien hij aardig opdringerig word, ben ik maar weg gefietst. Aan het eind van de watermolenweg ben ik rechtsaf de hoornerweg op gegaan. Ik ben de hoornerweg blijven volgen tot de Amaliaweg. Daar buigt de hoornerweg met een scherpe bocht naar links richting den burg. Ik ga rechtsaf de Amaliaweg op. Deze loopt gelijk een dijk op, met een bocht naar links. Op de dijk heb je een mooi uitzicht. Aan de Amaliaweg is net een nieuwe boerderij gebouwd. Bij de pontweg aangekomen, steek ik deze over. Het is voor auto's een doodlopende weg. Maar met de fiets kun je er wel langs. Zoals op meerdere punten langs de route, zag ik ook hier weer een veld met krokussen. Op het eind van de Amaliaweg fiets je tegen de waddendijk aan. Dat moet je niet doen, want dat komt niet goed. Er loopt een fietspad naar links en naar rechts. Ik sla linksaf de rede op. Het fietspad loop onder langs de waddendijk. Na een paar kilometer moet ik even over een oude dijk. Als ik er bovenop ben, heb ik uitzicht over de cerespolder. Aan het eind kom ik op de redoute uit. Daar sla ik links af. Er ligt een nieuw fietspad, welke langs een wal van een oude fort loopt. Als ik bij de wal ben, dan zie ik aan de rechterkant het boerderijtje met het typische geveltje er voor. Deze staat aan de waterweg Als ik het fietspad af ben gefietst tot aan de waterweg, ga ik deze rechtsaf op. Na een paar kilometer loopt de weg over in de westergeest. Als je de waterweg wilt blijven volgen moet je linksaf. Dat doe ik dan maar. Net voor de zuidhaffel staat nog een mooie witte boerderij met 2 schapenboeten. Aan het eind van de waterweg kom ik op de zuidhaffel. Daar ga ik rechtsaf. Aan het eind van de zuidhaffel ga ik weer rechtsaf, en meteen weer linksaf de doolhof op. Ik fiets hier de zogeheten hogeberg op. Bij het bos aangekomen zie ik dat daar ook veel krokussen staan. Dus ik besluit even het bos in te lopen. Ook staat er een hele grote bank. Als ik mijn rondje door de bos heb gehad, start ik mijn fiets weer op. Ik blijf de doolhof tot aan het skillepaadje volgen. Daar ga ik rechtsaf. Het eerste stuk loopt door de landerijen. Maar bij Brakenstein moet ik een stukje door de bos. Als ik de bos weer uit ben gefietst komt oudeschild in beeld. In de verte is het zeemanskerkje te zien. Een stukje verder kom ik dan in oudeschild. Daar ben ik door gefietst tot aan de Ruyterstraat. Deze ben ik linksaf in gegaan. Daar langs de oude vissershuisjes gefietst. Aan het eind van de weg ging ik linksaf. Daar fietste ik langs het museum. Ik bleef aan de landkant, en ging niet naar de haven. Ik fietste de laagwaalderweg op. Voorbij het industrieterrein ligt links nog weer een meertje. Ik fiets verder richting de waal. De planning was om via de waal naar oosterend te fietsen. Maar inmiddels begon de wind flink toe te nemen. Dus ik begon te twijfelen aan mijn planning. Op een gegeven moment loopt het fietspad naar links van de weg af. Dan kom in de verte de waal al in zicht. Het fietspad slingert door de landerijen. Dan na een kilometer of 3 kom ik op de Tienhoven uit. Daar ga ik rechtsaf. Dan ben ik ook al zo goed als bij de waal. Hier moet ik dan een beslissing nemen. Die is gemaakt. Ik keer huiswaarts want ik sta af en toe zowat stil op de fiets. Ook is de wind snijdend koud. Dus steek ik de waalderweg over. Het eerste stukje is weg, en daarna word het weer fietspad. Dan ben ik de waal alweer voorbij. Een stukje verder loopt het fietspad met een bocht naar links. Dan kom ik aan de ongeren uit. Deze steek ik over de burgerdijk op. Dit is weer een gewone weg. Maar na een kleine kilometer sla ik weer rechtsaf de waal en burgerdijk op. Dit is dan weer een fietspad. Het fietspad loopt over een dijk. Halverwege loopt nog een slootje. Deze moet ik middels een brug oversteken. Dan kom ik langs de weegeswaal. Een meertje. Net voorbij de weegeswaal kom ik aan de nieuwlanderweg uit. Deze steek ik over om de waal en burgerdijk te volgen. Als ik de weg ben overgestoken is het eerste stukje weer een weg. Maar na een stukje loopt het weer over in een fietspad. Deze loopt dan nog een keer langs een meertje. Deze heet de waswaal. Hier kun je ook linksaf een brug over naar de pontweg. Maar ik ging rechtdoor. Dan kom je aan de pijpersdijk uit. Daar moet je, om het fietspad te blijven volgen, eerst linksaf en dan na 50 meter weer rechtsaf het fietspad op. Deze blijf ik tot aan de oude dijkje volgen. Daar ga ik linksaf. Halverwege de mientergalop staat nog een schapenboet. Er staan alleen paarden bij. Aan de mientergalop ga ik rechtsaf. Deze blijf ik volgen tot aan stappenland. Daar ga ik linksaf het fietspad op, richting de kartbaan. Aan de nikadel gekomen ga ik rechtsaf en dan bij de Lidl ben ik ook weer thuis. Ondanks de wind toch nog bijna 40 kilometer gefietst. Een mooi tochtje dacht ik zo.
Vandaag een verhaal over fietsroute bos en duin van de VVV. Ook geschikt voor scootmobiels. Ik start vandaag dicht bij huis, bij Kikkert Fietsverhuur. Gezien er een stevige wind staat kun je hier ook elektrische fietsen huren, reserveren is niet nodig bij de grootste elektrische fietsenverhuur van nederland. Voor prijzen klik je hier http://www.kikkerttweewielers.nl/index.php?option=com_content&view=article&id=9&Itemid=3 Daar links langs het reddingshuisje, loopt een fietspad. Daar fiets ik in noordelijke richting. Dan fiets je langs de bootlaan. Waar de bootlaan overgaat in ruigendijk, heb je links de nederlanden liggen. Een stukje voorbij de nederlanden loopt een fietspad naar links, richting de muy en de slufter. Deze ga ik op, en vrij aan het begin maak ik deze foto. Het fietspad loopt het eerste stuk door de duinen. Het is herfst, dus de duinen zijn wel grauw en grijs. Een stukje verder zit een slinger in het fietspad. Daar zie ik nog wat schapen in de duinen lopen. De duinen zijn hoog, en dus een mooi gezicht de schepen tegen de blauwe lucht. Voorbij de slinger loopt het fietspad recht. Hier fiets je niet door, maar langs de duinen. Op een gegeven moment krijg je links de muy. Daar sla ik rechtsaf de muyweg op. Op de hoek staat een paal van de Texelhopper. Dit zijn dus nieuwe bushalte palen. Ik fiets de muyweg af. Aan het eind staat nog een mooi en minder bekend kerkje. Ik sla rechtsaf de postweg op. Als ik het dorpje zuid eierland uit ben, zie ik rechts van me nog koolzaad in bloei staan. In de verte zijn de duinen nog te zien waar ik net langs gefietst ben. Ook de postweg kent zijn mooie plekjes. De sloot is door de regenval van de laatste dagen aardig vol geraakt. De blauwe lucht weerkaatst er mooi in, waardoor de sloot als een blauwe streep door het groene landschap loopt. Hier aan voorbij kom ik op rotonde de driehoek. Hier sla ik rechtsaf weer richting de koog. Na circa 500 meter ga ik linksaf het fietspad waal en burger dijk op. Het fietspad slingert mooi door de landerijen. Langs het fietspad loopt een sloot, welke soms wat breed uitdeint. Deze sloot is normaal slecht te zien, maar nu er geen blad meer aan de boom zit lukt dat wel. Ook staat er nog een schapenboet aan dit fietspad. Niet zomaar 1 maar deze is omgebouwd tot zomerhuisje en is dus te huur. Een stukje verder moet ik het oude dijkje, zo heet deze weg, oversteken. Eerst rechtsaf dan na 20 meter weer links om het fietspad te kunnen blijven volgen. Een stukje verder moet ik dit nog een keer doen, maar dan eerst links en dan rechts. Deze weg heet de pijpersdijk. Het eerste stukje fiets ik tussen hoge bossen door. Dat fietst wat makkelijker in verband met de harde wind. Als ik tussen de bossen weg kom zie ik in de verte het dorpje de waal al liggen. Het torentje steekt hoog boven het landschap uit. Een stukje verder kom ik langs een bruggetje. Als je hier overheen gaat, kom je weer op de pontweg uit. Dan doen we dus maar niet. Hier net aan voorbij loopt het fietspad over in een gewone weg. Daar staat nog een boerderij aan. Als je die een stukje voorbij bent kom je aan de nieuwlanderweg. Deze steek ik over om het fietspad te vervolgen. Dit is een mooi fietspad wat over een dijkje loopt. Ik vang dan wel vol de wind op. Je komt hier langs een water wat de weegeswaal heet. Als ik deze foto wil maken, waait me de fiets nog om. De schade blijft beperkt tot wat krassen op de fietsbel, en een remgreep die vast zit. Die heb ik als fietsenmaker weer snel gemaakt. Ik fiets verder en ik moet dan ook een bruggetje een slootje over. Dan fiets ik aan de andere kant van het dijkje verder. Aan het eind van het fietspad sla ik linksaf de burgerdijk (straatnaam) op. Daar kom ik een stukje verder aan de ongeren. Die steek ik over, een fietspad op. Deze loopt een stukje verder met een haakse bocht naar rechts en dan komt de waal al goed in zicht. Ook hier loopt het fietspad na een stukje weer over in een gewone weg. Dan kom ik weer op een kruising waar ik linksaf sla het fietspad langs de sommeltjesweg op. Na een 50 meter moet ik weer linksaf de bomendiek op. Op de bomendiek fiets je tussen 2 rijen van bomen door het dorpje de waal in. Op de kruising sla ik rechts af. Hier fiets ik langs het kerkje. De weg blijf ik volgen de hoogereind op. De waal is niet groot, maar wel mooi om doorheen te fietsen. Aan het eind van de hoogereind kom ik op de rotonde van de laagwaalderweg, oosterenderweg en sommeltjesweg uit. Daar ga ik weer rechtsaf de sommeltjesweg op terug vanwaar ik weg kwam. Hier fiets je langs de buitenkant van het dorpje. Als ik dan weer terug ben bij het weggetje naar het fietspad, daar sla ik linksaf naar de tienhoven. Een stukje de tienhoven op, zie je links weer een fietspad. Deze ga ik dan weer op. Daar fiets je langs de wandelroute het sommeltjespad, en zie ik een paal met tekst fotomoment. Ook het picknickbankje aan de wandelroute gemaakt van stenen. Een stukje verder loopt het fietspad met een haakse bocht naar links. Daar zie je in de verte de waal nog weer liggen. Dan loopt het fietspad weer met een haakse bocht naar rechts. Een stukje verder kom ik dan aan de kadijkseweg uit. Deze ga ik dan rechtsaf op. Daar kom je in den burg uit. Ik besluit de route even te laten voor wat het is, en even een kopje koffie te drinken bij bakkerij Timmer. Telefoonfoto Als ik de koffie op heb fiets ik nog even naar de jumbo om boodschappen te doen. Daarna ga ik weer door. Ik fiets door de stad naar het VVV kantoor. Daar steek ik de rotonde over de hoornerweg op. De hoornerweg blijf ik volgend tot aan de weg de driehuizen. Deze ga ik rechtsaf op. Ik tel alleen wel meer dan drie huizen aan deze weg. Maar dit ter zijde. Er pakken zich inmiddels wat donkere wolken boven het eiland. Maar gelukkig hou ik er droog. In de verte is het kerkje van den hoorn te zien. Aan de andere kant van de weg staat dit huis nog. Een stukje verder kom ik aan de hemmerkooi. Die ga ik rechtsaf op. Dan kom ik na een stukje aan de westerweg uit. Daar sla ik linksaf. Op de westerweg neem ik de tweede weg rechts, de laanweg. Deze fiets ik uit tot aan de rozendijk. Daar ga ik rechtsaf. Bij de Catarinahoeve moet je dan even de rozendijk oversteken om aan de andere kant van de weg het fietspad verder te vervolgen. Ik blijf de rozendijk volgen tot aan de fontijnsnol. Daar ga ik rechtsaf de bos in. Ik volg het fietspad helemaal door de bos. Dan kom je op een gegeven moment weer op de randweg uit. Deze steek ik dan over. Als ik de randweg ben overgestoken volg ik het fietspad naar rechts in de richting van de koog. Het fietspad was voorheen erg slecht door uitstekende boomwortels. Hier hebben ze gelukkig wat aan gedaan, en het fietspad is weer goed te berijden. Het fietspad komt na een stukje weer uit aan de randweg. Daar blijft het parallel langs de weg lopen. Ik blijft het fietspad volgen langs de Ruijslaan. Net voorbij de pelikaanweg, krijg je een splitsing in het fietspad. Hier kun je kiezen om langs de weg te blijven fietsen of de bos door te fietsen. Ik fiets rechtsaf de bos in. Het fietspad loopt op een gegeven moment wel met een haakse bocht naar links. Hier moet je uitkijken gezien er on aangegeven een voet, zandpad rechtdoor loopt. Net om de bocht loopt nog een wandelpad naar links. Daar heb ik ook al eens gewandeld en een verslag hier van gemaakt. Dit pad word door blauwe paaltjes aangegeven. Het fietspad loopt niet alleen door de bos, maar de bos staat ook in de duinen. Dit betekend dat je soms wel op en neer ging. Als ik de duin affietste maakte ik even flink snelheid om de andere duin zonder veel moeite op te komen. Na een stukje kom ik weer aan de Ruijslaan uit. Hier vervolg ik het fietspad verder. Dan zit ik alweer in de koog. Het is dan ook niet ver meer dat ik bij het beginpunt ben. En de 32 kilometer er op heb zitten.
Ik wens jullie veel lees en kijk plezier, groeten Jan Peter Goeie avond, ik vond het wel eens weer tijd voor een verhaaltje. Dit keer over de wandelroute Ploeglander. Deze begin normaal aan de monikkenweg. Maar het woei aardig vandaag, dus ik besloot mijn fiets aan de randweg neer te zetten. Net na Ecomare heb je, als je van de koog af komt links een hek zitten waar je door heen kunt. Je komt dan op een groot heideveld, met in de midden een boom. Als ik een stukje het pad ben op gelopen, dan maak ik nog een foto richting de randweg. Daar staan in een driehoek form 3 dennenbomen. Een stuk verder kom ik op een kruising. Ik meende dat ik hier rechtsaf moest. Maar ik miste de blauwe paaltjes, van de route al. Achteraf bleek dat ik 1 pad te vroeg was. Maar dit kwam wel goed. Ik had natuurlijk ook voor de zekerheid rechtdoor kunnen gaan. Want hier kwam ik later weg lopen. Dit pad was ik dus nog niet eerder over gekomen. Ik werd meteen verrast door een bruggetje over de sloot. Op het bruggetje zag ik dat het bos ook te lijden heeft gehad onder de storm. Het pad liep verder door de bos. En een stuk verder kwam het op de ploeglanderweg uit. Daar moest ik linksaf om alsnog bij de ploeglanderroute te komen. Het toeristen seizoen is afgelopen, dus het was lekker rustig op de weg. Halverwege liep ik nog over een wildrooster. Daarachter kunnen schotse hooglanders lopen, maar die ben ik niet tegen gekomen. Een stukje verder kom ik dan bij de Roversut. Daar moet ik rechtsaf. Maar eerst even een foto naar links van de weg. Rechts van mij heb ik bos, en links van mij is het een kale vlakte. In de verte zie ik een vogelscherm. Gezien ik hier vaker gewandeld heb, weet ik dat ik daar straks ook nog langs kom. Het nadeel van dat hier weinig bomen staan, is dat het wel drassig is door de regen van de laatste tijd. Een stukje verder kom ik weer aan een sloot. Ook hier loopt een brugje over, die ik over moet steken. Het pad loopt op een gegeven moment met een haakse bocht naar links. Hier loop ik half door het bos. Het pad is niet al te breed. Na een stukje slaat het noodlot toe. Ik kan niet meer verder. Het pad staat onder water. Ik probeerde eerst er links langs heen te lopen. Maar na een paar stappen had ik al natte voeten. Het mag dan wel hoog gras zijn, maar dat hoge gras stond wel vol in het water. Ik liep weer terug. Dan een stuk door de struiken het bos in. En een stukje verder weer terug. Hier zag het er goed uit. Het pad loopt eerst weer door de bos. Rechts van me zie ik een boom, die scheef laag over de grond is gegroeid. De takken zijn weer recht omhoog gegroeid. Hier net aan voorbij loop ik de bos weer uit. Daar loop ik een klein stukje weer vol in het veld. Als je goed kijkt zie je heel in de verte dat vogelscherm nog. Het pad blijft weer net als in het begin half door het bos lopen. Rechts het bos, links open veld. Dan kom ik nog weer langs een heel grote ven. Hierin zwemmen nog wat eenden. Maar die zitten wel ver weg. Weer een stuk verder loopt het pad weer de bos in. Net voor dat ik de bos in loop maak ik nog weer een foto van de vlakte. Met in de verte de grote ven. Vanaf hier is het dan ook niet ver meer dan kom ik weer aan de randweg. Daar moet ik linksaf een stukje over de straat lopen. Na een meter of 50 moet ik weer rechtsaf. Hier staat geen blauw paaltje, maar een paaltje met een blauw bordje met een wit mannetje er op. Dit paadje komt weer uit op het fietspad door de bos langs de randweg. Daar moet ik linksaf. Na ongeveer 100 meter moet ik weer linksaf. Hier loop ik het pad met de naam houtenbakje op. Als ik dan weer de randweg ben overgestoken, dan kom ik weer aan de andere kant van de vlakte uit. Het bos op de achtergrond ben ik net door heen gekomen. Aan de linkerkant zie ik het huis staan, die aan de randweg staat. Recht van me hou ik het bos, en links de kale vlakte. Op een gegeven moment loopt het pad met een bocht naar rechts, de bos in. Hier net voor maak ik nog een foto. Het pad loopt verder langs een aantal woningen. Zover ik kan zien recreatie woningen. Als ik er aan voorbij ben, loopt het pad weer naar links. Dat stukje heet de monnikenweg. Hieraan stond vroeger het texels museum, wat tegenwoordig Ecomare is. Halverwege het pad staat nog een woning. Deze staat op de plek waar vroeger een hutje op de hei stond. Hier aan voorbij loopt het wandelpad over een sloot. Deze loopt middels een duiker onder het pad door. Aan de ene kant in de richting van de kale vlakte aan de andere kant de bos in. Over het water kom ik op de verharde weg uit. Daar heb je ook een parkeerplaat, mocht je met de auto naar deze wandelroute willen. Tegenover de parkeerplaats moet ik weer linksaf de bos in. Een stukje de bos in, kom ik weer langs het vogelkijkscherm. dit keer van de andere kant af. Door het scherm heen maak ik nog een foto van het water wat op de vlakte ligt. Het lijkt wel een muts van een nar. Ik blijf het pad weer volgen. Een stukje verder loopt weer een slootje naar links. De bomen worden prachtig weerspiegeld in het water. Hier net aan voorbij moet ik de ploeglanderweg weer oversteken. Ik loop nog even een klein stukje de weg in westelijke richting op, om de volgende foto te maken. Ik loop weer terug naar het pad. Die loopt dan weer de bos in. In het bos zie ik op een gegeven moment recht van me nog 2 heuveltjes. Het pad moet ik een aardig stukje volgen. Dan kom ik op een kruising. Eigenlijk moet ik die recht oversteken, zie ook het blauwe paaltje. Maar dat doe ik niet, ik sla links af. Dat pad vind ik mooier, en komt op een gegeven moment toch weer bij het pad van rechtdoor uit. De reden dat ik links af ben gegaan, is het uitzicht, deze vind ik toch wel wat mooier dan dat je door de bos loopt. Het pad loopt hier naar rechts. Dan loopt het pad verder langs een sloot. Langs deze sloot staan allemaal bomen, netjes op een rij. Deze hangen wel schuin over de sloot. Een prachtig gezicht vind ik dat. Halverwege deze sloot komt er van links een pad bij. Dat pad was ik normaal weg gekomen als ik op de kruising rechtdoor was gegaan. Aan het eind van de sloot moet ik linksaf. Daar is weer te zien, hoeveel water de laatste dagen weer uit de hemel is komen vallen. Wel maakt een roodborstje er dankbaar gebruik van. Net na het nemen van de foto vliegt ie weg. Het pad loopt verder over de vlakte. Er waait wel een koude wind. Een stukje verder kom ik weer bij een slootje. Hier lopen 2 bruggetjes over. Een gewone, en een speels voor kinderen. Over het brugje is het niet ver meer of ik kom bij het pad waar ik in begin rechts (en nu ligt ie naar links) had gemoeten. Vanaf hier weet ik het ook wel. Ik was er dus 1 te vroeg. Het andere pad is niet gek veel verder. Ik loop dit stukje weer over het zelfde deel als in het begin van het verhaal. Ik loop weer terug naar de fiets. Gezien de wind toeneemt, en het kouder word, besluit ik naar huis te gaan. Verder heb ik niets meer gedaan vandaag.
Ik wens jullie veel lees, en kijk plezier. Goeie dag, ik vond het wel eens weer tijd voor een verhaaltje. Dus ben ik er vanmiddag maar eens op uitgetrokken. Al begon de dag zonnig, het werd steeds meer bewolkt. Op de fiets reed ik via de brink naar de Ruijslaan. Daar ging ik links af. Een stukje verderop kun je rechtsaf door de duinen. Dit fietspad ben ik blijven volgen. Op een gegeven moment kom je in een bocht waar je de fiets kunt parkeren. Daar loopt ook de wandelroute Alloo langs. Dit is niet het startpunt, maar ik wilde hier wel beginnen. Vanaf hier moest ik weer een stukje over het fietspad terug lopen. Dit door het bos. Het aparte aan deze route is, dat de paaltjes van tekst voorzien zijn. Ik moest hier dus rechtsaf. Een klein stukje verder kom ik weer aan de Ruijslaan uit. Die moet ik oversteken. Ik moest wel even wachten want het was druk met e auto's. Als je er over bent moet je over de parkeerplaats van het Maartenshuis. Daar zit ook een mooi parkje waar je een paar bankjes hebt staan. Bij dit park moest ik linksaf. Dan door een klaphekje. Ik kwam gelijk langs een water te lopen. Aan de andere kant van deze plas stond nog een kunstwerk. Aan de andere kant van dit pad keek ik op de paarden boerderij van Kikkert. Daar waar je ritten op een paard kunt maken. Het eerste stuk liep het pad langs een soort van slootje. Deze kwam uit het meertje zetten waar ik zonet was langs gelopen. Een stuk verder kun je nog over het slootje. Daar stond op een bordje dat je links de route bleef volgen, maar ook even rechts kon om de vlinder tuin in te gaan. Dat deed ik dan maar. Gelijk rechts van me stond een stapel pallets met stukken hout en lege kruiken er in. Dit is een insecten broedplaats. Hier net aan voorbij kwam ik weer over een bruggetje over het water. Dan loop je de vlindertuin in. Er hangt een bord welkom er boven. Ik ben in de vlinder tuin nog even op een bankje gaan zitten uitrusten. Na even gezeten te hebben ben ik weer terug gelopen naar de wandelroute. In de tuin zelf kun je niet rond lopen, alleen even op een bankje zitten. Op de route liep ik weer langs de sloot verder. Daar stonden nog een paar mooie roze bloemen. Aan het eind van het water liep het pad, net als het water met een haakse bocht naar rechts. Daar moest ik weer door een klaphekje. Ondanks dat er een bordje stond, verboden voor fietsers moest ik toch even op een fietser wachten. Dat komt denk ik, dat het niet zoals op de paaltjes met de wandelroute er ook in braille op staat. En dan kunnen blinde fietsers dat niet lezen. Door het klaphekje werd het pad een betonpad. Het eerste stukje van het pad liep aan beide kanten tussen het water door. Maar op een gegeven moment hielt het water aan de rechter kant op. Aan de linkerkant zaten nog allemaal kleine watervalletjes in. Een stukje verderop viel me op dat het water helemaal groen was. Weer een stukje verder kwam ik weer door een klaphekje. Dan loop ik ook meteen over een bruggetje. Dan moet ik een pad voor landbouwverkeer oversteken. Ik loop verder over een schelpenpaadje. Aan de linkerkant heb ik een akker liggen. Gescheiden door een verhoogde wal. Deze was aan de akker kant met gele paardenbloemen. Het pad liep een stukje verder door het bos. Na een stuk door het bos gelopen te hebben heb je aan de rechterkant nog een picknickbankje. Daar heb je ook een prachtig uitzicht over weer een sloot. Als ik die open plek achter het bankje op loop zie ik nog de sloot waar een stuk terug het betonpad langs liep. Ook vanaf hier maak ik nog een foto van het bredere water aan de andere kant van het bankje. Ik loop weer verder over het wandelpad. De sloot word een stuk verder zo breed dat er nog 2 eilandjes in zitten. Een stukje verder kom ik aan de pelikaanweg. Deze moet ik dan oversteken. Daar zie ik door de bomen de duinen liggen. Een stukje verder kan ik ook nog rechtsaf weer terug naar de fiets. Maar ik besluit de lange route te nemen en hou links aan. Op deze kruising staat nog een grondwatermeter. Zo te zien is er de afgelopen dagen weer genoeg gevallen. Want hij staat precies midden in het groene gebied. Zoals gezegd hield ik links aan. Daar loopt het pad weer door het bos. De bomen staan rommelig langs het pad. Maar na een stukje staan ze netjes naast elkaar. Ook zag ik nog een paar paddenstoelen netjes in een rij tussen de bomen staan. Prachtig gezicht. En ik liep weer verder. Dan kom ik een stuk verder langs het vogelkijkscherm. Voor de mensen die wel eens over de Ruijslaan komen hebben hem misschien links van de weg vlak bij Ecomare wel eens zien staan. Ook maak ik nog even twee foto's door het scherm heen. Het witte boerderijtje op de hoek van de Ruijslaan en de weg naar Ecomare is goed te zien. Als ik weer verder loop, dan kom ik na een stukje over een gedeelte van het sommeltjespad. De wandelroute voor kinderen van anderhalf kilometer met sommeltjes er aan. Ik zie er nog genoeg staan op dit korte stukje. De route word gemarkeerd met paaltjes met groene voetjes er op. Weer een stuk verder zie ik door de bossen Calefornië verschijnen. Daar net voor moet ik rechtsaf het fietspad op. Ik blijf het fietspad volgen. Een stukje verder kom ik de bos weer uit, de vlakte op. Aan het eind van de weg moest ik rechtsaf. Ik moest er even bij zitten. Dus ik ging niet rechts maar stak de weg over. Daar heb ik even op een bankje gezeten. Na een poosje liep ik weer verder. Het is niet ver, dan moet ik links richting Ecomare. Daar langs de weg staat nog een rode paddenstoel. Toen ik deze op de foto wilde zetten, liep er een vrouw met kind langs mij heen. De vrouw zei tegen het kind, kijk die man zet ook die rode paddenstoel op de foto, dat hebben wij net ook gedaan. Bij Ecomare zit eigenlijk het beginpunt van de route. Tegenover Ecomare moet ik rechtsaf weer de duinen in. Dit over een schelpenpaadje. Een klein stukje verderop kom ik langs een bankje. Daarachter staat een beeldje van Jac. P. Thijse. Hier direct aan voorbij loop ik de bos weer in. Het bospad bleef ik volgen. Een best stukje verder kom ik weer op een kruising. Daar moet ik rechtdoor. Daar kun je ook rechtsaf de korte route, waar ik het een stukje terug over had volgen. Maar daar heb ik de fiets niet staan. Ik steek de kruising over. Hier loopt het pad gelijk omhoog een duin op. Het pad loopt door het bos verder. Een stuk verder kom ik weer bij de fiets uit. Ik wil naar paal 17 fietsen om een kopje koffie te doen. Maar de tent zat goed vol. Ik werd naar buiten gebonjourt om daar op het terras aan een tafel te gaan zitten. Een aantal mensen deden dat ook nog. Ik vond het niet klantvriendelijk, want ik beslis zelf of ik buiten wil zitten, maar het is er ook geen weer voor. Waarom ze daar de bovenste verdieping nooit los gooien als het druk is, blijft mij een raadsel. Ik besluit door te fietsen en doe even een kopje koffie met een koek bij het Turfveld. Toen ik deze op had ben ik terug gefietst naar de wandelroute Bleekersvallei. De lucht werd inmiddels knap donker. Daarom keek ik even op buienradar. Daarop stond dat het droog bleef. Dus nam ik de gok. Het eerste gedeelte van het pad is zand. Maar er komt na een stukje gelopen te hebben een overgang naar een schelpenpad. Maar dit is wel een kort stukje. Wel op dit stukje gelijk al een houten hek. Waarom die hier zit weet ik niet. Ik blijf het schelpenpaadje maar eens volgen. Na een stuk kom ik op een Y splitsing. Daar kun je rechtsaf naar het strand. Maar ik volg de route en houd links aan. Deze route loopt door een ruig landschap met hoge duinen. Links van het pad zie je in de verte nog het bos liggen. Het pad loop over de duinen. Dus dan weer klimmen dan weer naar beneden. Het lijkt af en toe net of het pad ineens ophoud. Tussen de duinen in, kijk je in de dalen. Met af en toe verdwaald een boompje. En dan valt me ineens iets op langs het pad. Een heeeeeeeeeel klein lief paddenstoeltje. Zo verschrikkelijk klein dat je hem bijna niet ziet. Ik moet nog wel aardig veel moeite doen om hem fatsoenlijk op de foto te krijgen. Maar hij is het waard. Dit was wel even een leuk momentje. Maar ik moet weer door, want ik vertrouw het weer voor geen meter. Als ik dan weer overeind kom, lijken de duinen ineens een stuk hoger, na zo'n klein paddenstoeltje. Het met mos en gras begroeid pad, loopt als een groene streep door het grauwe landschap. Dan ineens staat er aan de linkerkant van het pad allemaal riet. Ik neem aan dat hier water onder zit. Een stuk verderop krijg ik dat nog een keer. Maar dan is het water wel te zien. Hier niet. Een stuk verder kom ik weer op een Y splitsing. Daar kan ik weer rechtsaf naar het strand. Maar ook dit keer doe ik dat niet. Ik hou weer links aan. Een stukje verderop loopt weer een pad naar rechts. Die lopen naar elkaar toe, in een driehoek form . Ik loop een best stuk verder. Het gebied is zeer grauw en er is weinig te zien. Alleen het ruisen van de zee, die is goed te horen. Verder ook geen mens te zien. Lekker rustig zo. Ik maak na een stuk nog een foto van het pad waar ik over ben gelopen. Voor mij zie ik in de verte nog een hoge zandduin. Daar kom ik straks nog bij langs. Een klein stukje verder zie ik weer rechts van mij wat verdwaalde boompjes staan. Een stuk verder loop ik weer tussen allemaal riet door. Hier is tussen het riet, het water wel te zien. Als ik hier dan tussen door ben kom ik weer op een Y splitsing. Hier moet ik weer links aan houden, en loop dan langs de hoge zandduin. Ik loop het pad op, een duin omhoog. Hier staan loofbomen. Deze hebben wel gele, herfst bladeren. Een beetje fleurigheid in het grauwe landschap. Een eindje verderop loopt het pad met een bocht naar rechts. Dan gaat ie een stuk een hoge duin op. Bovenaan staat een bankje. Ook hier weer even het besluit om even uit te rusten. Op het bankje zit een plaat met een gedicht. Tijdens het uitrusten heb ik wel een prachtig uitzicht. Na een minuut of tien gezeten te hebben loop ik weer verder. Ik moet dan weer door een hek, en loop dan het bos in. Links langs de omgewaaide boom. Het pad loopt verder door het bos. Ik loop het eerste gedeelte langs de bosrand. Links van me blijf ik de duinen zien. Met weer af en toe een boompje er op. Het pad word wel een beetje smal. Maar dat maakt het spannend :-D Het loopt een best stuk vol door het bos heen. Een stukje verder kom ik op het fietspad langs de randweg uit. Het laatste stukje loopt over het fietspad. Als ik net goed en wel bij de fiets ben, begint het te regenen. Vreemd genoeg staat (er nu nog steeds) op buienradar dat het droog is. Dus gas op de trappers van de fiets en snel naar huis, om daar te beginnen met dit verhaal.
Ik wens jullie veel lees plezier, fijne avond, Jan Peter Ik besluit vandaag de Seetingwandeling te gaan doen. Start bij hotel Opduin aan de ruyslaan. Je loopt het pad richting het strand, en dan meteen linksaf de bos in. Het eerste gedeelte van het pad loopt door het bos. Dit gedeelte staan hoofdzakelijk eikenbomen. Ook loopt het pad eerst parallel aan de ruyslaan. Naar een tijdje slingert het pad wat. Na een stukje kom ik op een kruising. Hier moet ik het fietspad oversteken die vanaf de ruyslaan de bos in gaat. Deze heb ik vaak gefietst. Hier zit een open plek in het bos, en als ik de kruising over ben kom ik in een dennenbos. Ook loopt het pad vanaf hier wat meer door de duinen. Dat is door de bossen goed te zien. Langs de route staan diverse bankjes. Hier kun je even uitrusten. Gezien je deze route op verschillende punten kunt starten, kom ik meteen al een bankje tegen. Het pad kronkelt verder tussen de duinen. Het verveelt niks. Ook zie ik nog een bankje boven op een duin staan. Het valt me op dat er langs de route veel omgewaaide bomen liggen. Dit komt omdat hier zogeheten vliegdennen staan. De wortels van deze boom groeien niet diep de grond in, maar meer breed uit. Ook heeft de boom bovenin een brede kruin waardoor ie makkelijk omvalt. Een stukje verder moet ik een stuk over het fietspad wat ik zojuist ben overgestoken. Maar dan komt er een klaphekje. Daar moet ik rechtdoor. Gezien het weer nodigt het pad rechtsaf meer uit. Maar ik besluit toch verder rechtdoor te lopen. De blauwe paaltje volgen. Door de bomen is de strak blauwe lucht waar te nemen. Een stukje verder lag weer een omgewaaide boom. De wortels hebben een mooie form. Weer een stuk verder loop ik het bos uit. Hier kom ik op de kale duinen uit. En kan dus hier lekker genieten van de zon Hier net over de duin staat links een beeldje. Bij dit beeldje staat een bankje. Gezien ik snip verkouden ben, ben ik daardoor ook snel moe. En ik besluit hier even op het bankje te gaan zitten uitrusten. Het uitzicht is hier prachtig. Na een paar minuten gezeten te hebben vervolg ik de route. Op de route staat de heide op sommige plekken nog in bloei. Het word al wat minder. Het is niet ver meer, dan kom ik bij Ecomare terecht. Daar staat nog een bord met belangrijke informatie. Texel is voor iedereen, dus ook voor minder validen. Bij Ecomare sla ik rechtsaf in de richting van strandpaviljoen paal 17. Rechts over de duinen heb ik nog een mooi overzicht. En dan komt in de verte de zee in zicht. Ik moet de parkeerplaats bij paal 17 schuin oversteken. Ik wist dit niet geheel zeker dus ben nog even op een andere plek op de parkeerplaats wezen kijken. Maar nee, ik moest toch net voor de duinen bij de zee langs Ik had dit pad al vaker gelopen. Al vrij in het begin ligt er een boomstam, welke als bankje dient. Je kunt hier ook de duinen over. Maar dat doe ik niet, ik blijf rechtdoor lopen. Het pad loopt het eerste stukje nog even tussen wat bossen door. Maar dat is maar een klein stukje. Dan worden de duinen weer wat vlakker. Dan valt me ineens een fazant op die rechts van het pad loopt. Het pad word gekenmerkt door duinen met duingras begroeid, en af en toe wat dooie struiken tussen door. Ook staat er wat duinen die er wat hoog uitschieten. Na een stukje kom ik weer op een kruising. Hier word het wandelpad doorkruist met een pad met gele paaltjes. Ook hier kan ik de duinen over naar de zee. Ik sta nog even in dubio, maar ik nam geen enkel risico. Dus ik besloot het wandelpad gewoon verder te volgen, rechtdoor dus. Het pad werd een schelpenpad. Op het pad lagen soms nog plassen. Om droge voeten te houden moest ik af en toe even van het pad af. Een stuk verder moet ik linksaf. Ik zie in de verte de blauwe paaltjes de duinen al op gaan. Toen ik rechtsaf was gegaan zag ik pas hoe zo'n steile klim dit was. PFFFFFFFF als dat maar goed komt. Maar de klim was het meer dan waard. Ik had hier een prachtig uitzicht. Met geen pen te beschrijven zo mooi. Gezien me de ziekte symptomen parte beginnen te spelen, besluit ik even in het gras te gaan zitten uitrusten. Wees eerlijk, dat moet je ook wel even doen op dit punt. Wat een uitzicht zeg. Ik heb hier nog wel een beste zet gezeten. Daarna ben ik maar eens weer naar beneden gelopen. Onderaan moest ik links aan houden. En ik liep dan onder de duin langs waar ik bovenop had gezeten. Het pad kronkelt verder tussen de duinen door. Het valt me op dat de duinen hier erg hoog zijn. Ondanks dat ik zo dicht tegen het dorp de koog aan zit. Een stuk verder kom ik weer aan het bos. Daar net voor loopt het pad naar links toe. Ik loop hier parallel langs de bos. Aan de andere kant van het pad heb ik een prachtig uitzicht over de duinen. Een stukje verder kom ik weer aan een hoge duin. Ook hier moet ik weer best klimmen. En ook hier heb ik bovenaan weer een prachtig uitzicht. Heel in de verte zie ik de zee. Als je goed kijkt zie je nog een off shore boot varen. Het pad loopt hier over de duinen verder. Een stukje verderop zie ik een diepe vallei, met daarachter ook nog een hoge duin. Weer een stukje verder heb ik in de gaten dat ik vlak bij de duincamping Koogerstrand kom. Het word wat remoeriger. En ja dan zie ik ook waarom. Een grote groep jeugd begint aan een wandeling. Daar is het wel weer voor. Het pad liep verder langs een hekwerk. Achter dat hekwerk de camping. Een stuk verder lijkt het pad over te gaan in mul zand. Maar net voor het zandpad moet ik rechts af. Als ik dan rechtsaf wil, word het wel spannend. Het word een donker gat waar ik door moet. Middels traptreden moet je hier naar beneden. Het pad komt dan weer op het fietspad uit. Daar moet ik linksaf. Het is vrij druk. Als ik dan even geen fietser meer tegen kom maak ik snel een foto. Een stuk verder kom ik weer op een kruising. Hier ga je linksaf naar paal 19, rechtsaf naar de ruyslaan en rechtdoor loopt de wandelroute. Dus ik ga rechtdoor. Ik kan de bovenstaande foto nog maar net op tijd maken. Ik word hier bijna door 2 fietsers omver gereden, die het bord verboden voor fietsers negeren. Het wandelpad is weer voor mij niet geheel onbekend. Het eerste stuk zijn weer dennenbomen. Dan kom ik op een stuk waar allemaal bomen met silver kleurige blaadjes staan. Hier net aan voorbij loop ik de bos weer uit. Links van me nog even weer een duinvallei. Hier net aan voorbij kom ik weer aan hotel Opduin uit. Daar net voor sla ik weer rechtsaf naar het beginpunt. Het was een prachtige route om te lopen. Ik ga hem zeker nog een keer doen.
Iedereen veel lees en kijk plezier. Groeten Jan Peter Vandaag was het zonnig weer. Al kregen we hier rond een uur of half elf nog een klein buitje. Verder was het de hele dag droog. Dus er maar eens op uit. Om 1 uur vanmiddag heb ik de auto aan geslingerd en naar de hors gereden. Daar bij de Joost Dourlein kazerne bleek het erg druk met auto's. Maar net aan het eind van de parkeerplaats was nog een plekje vrij. Ik ging meteen aan de wandel. Ik had nog wel wat in de planning. Zo wilde ik even naar het torentje waar Matthias al eens was geweest, en naar de razende bol. Dit laatste kun je niet komen, maar wel dicht bij. Het eerste gedeelte loop ik dan de route van de horsmeertjes. De eerste van de twee komt al snel in zicht. Het eerste gedeelte loopt langs dit meertje. Op diverse plekken langs dit asfaltpad, kun je over het meertje kijken. Er zitten dan gaten in de bossen. Aan het eind van het asfaltpad kom ik in de duinen. Ook hier staat de heide weer mooi in bloei. Ik sla linksaf in de richting van de zee. Daar kom ik ook langs de kreeftvallei, waar ik een tijdje terug nog gelopen heb. Deze laat ik nu links liggen. De duinen worden steeds zandiger. En er is zelfs weinig gras meer te zien. Hier net aan voorbij zijn de duinen alleen maar meer van zand. Er staan alleen op de toppen nog helm gras. Het is net alsof je in de sahara loopt. Tussen de duinen door ligt op sommige plekken veel water. Dit door de regen van de afgelopen dagen. Dan moet ik even over de duinen lopen, om geen natte voeten te krijgen. Hier net aan voorbij zie ik in de verte al het torentje staan waar ik heen wilde lopen. Dus loop ik er naar toe. Pas als ik er vlakbij ben, zie ik hoe je slingert als je er naar toe loopt. Je gevoel zegt dat je rechtdoor loopt, maar de voetsporen zijn het bewijs dat dat knap tegen valt. Ik klim nog even in de toren. Ik zie in de verte de skuumkoppen van de zee. Om daar een foto van te maken moet ik me goed vast houden. Dus de horizon is een beetje scheef. Als ik er weer uitgeklommen ben, dan zie ik in de verte de Dokter Wagemaker naar texel varen. Het is een best stuk lopen naar de razende bol. Dus ik zie ook later de Dokter Wagemaker weer vertrekken van texel. Dan kom de Schulpengat er ook aan. Het is al met al wel een half uur lopen. Ik gebruik de GPS op mijn telefoon om te zien of ik wel goed loopt. Want aanknopingspunten heb je hier niet. Maar uiteindelijk heb ik mijn doel bereikt. Hier zie ik de grote zandplaat de razende bol. Ook wel het noorderhaaks genoemd. Achter de gele boei ligt de plaat. Ook ligt er nog een zeilbootje bij. Als ik achter me kijk, zie ik hoe verschrikkelijk ver ik van de duinen weg ben gelopen. Er liepen nog wel een paar mensen meer, maar niet veel. Ook vier er nog een catamaran op de zee. Na een tijdje heb ik nog 1 foto van de razende bol gemaakt. Toen vond ik het wel weer tijd om verder te gaan. Ik moet nog een best stuk lopen. Aan de vuurtoren van den helder kun je zien dat ik erg ver weg ben. Ik heb het gevoeld dat ik deze bijna aan kan raken. Er ligt wel een hoop rotzooi op het strand. Dit is echt zo'n punt waar, door de wind van alles aanspoeld wat door het scheepvaart verkeer over boord is geknikkerd. Zoals deze halve kist die ook al half onder het zand ligt. Ook liggen er veel schelpen. Veel zijn er nog goed in tact doordat hier weinig mensen lopen. De lucht is blauw met speelse (sluier) bewolking. Het zand is ook alle kanten op aan gewaaid. Het geheel is een prachtig gezicht. Na een stuk richting de duinen in noordelijke richting gelopen te hebben staat er nog wat op het zand. Het lijkt wel of hier vroeger een trap naar iets, een toren of zo, gezeten heeft. Ik had ook een meeuw schreeuwend boven mijn hoofd. Een stukje verder op zag ik een bordje met daarop dat dit een vogelbroed gebied was. Dat verklaard het een en ander. Wat dit voor een beest is geweest weet ik niet. Wel is zeker dat ie niet meer leeft. Ook op de hors staat de tijd niet stil Er staat het een of het andere mast op het zand. Deze word gevoed door stroom uit zonnepanelen. Ik zie dat er zich boven den helder een donkere lucht heeft gepakt. Als het daar maar blijft vind ik alles goed. Ik loop helemaal door naar de duinen rij. Wel in noordelijke richting. Maar ook dan is het nog een best stuk lopen. Ik blijf de duinenrij zeker een anderhalf kilometer volgen. Dit maak ik uit de strandpaaltjes die er staan. Dan komt het naaktstrand bij paal 9 in zicht. Getuige het gele bordje. Ik zocht een pad terug over de duinen. Ik meende dat dit het pad was. Achteraf was het niet zo. Maar ik ging hier wel de duinen over. Het is nog een beste klim om door het mulle zand een hoge duin op te klimmen. Bovenaan maak ik nog even een foto van de zee. Wat me bovenaan opvalt is dat het daar lijkt alsof het vlak is. Dat komt omdat het hier vrij hoog is. Maar ook dat ik rechts van me vrij veel gras zie, terwijl het links van me meer zand is. Ik moet een mul zandpaadje volgen tussen het helmgras door. Rechts van het pad (foto boven) staat nog een duindistel. Deze leg ik nog even vast op de gevoelige plaat. Op dit stukje texel ben ik nog nooit geweest. Alles is nieuw voor mij, en het ziet er mooi uit. Op een gegeven moment heb ik aan beide kanten van het pad, diepe zandgaten zitten. Ik blijf het pad volgen. Het is wel mul maar vlak. Dus dit loopt nog vrij makkelijk. Het lijkt alsof je gewoon op de vlakte loopt. Maar je weet dat je hier hoog over de duinen loopt. We hebben de laatste tijd veel wind en regen gehad. Daardoor zijn de eerste herfst tekenen al zichtbaar in de duinen. Ik loop verder en dan een stuk verderop kom ik weer wat hoger. Daar heb ik nog weer even zicht op de zee. Ik blijf me verbazen over het feit dat het net lijkt of ik over een vlakte loop in plaats van door de duinen. Na een tijdje loopt het pad dan ineens steil naar beneden. In de verte zie ik zelfs het horsmeertje alweer liggen. Een goed teken. Hier heb ik wel een prachtig uitzicht over het gebied. Als ik dan bijna beneden aan ben, blijkt het paadje waar ik over ben gekomen ook nog een naam te hebben. Beneden aan loopt het pad weer vlak. Ook is het met gras begroeid. Dat loopt nog weer net iets makkelijker. De sluier bewolking maakt het landschap echt af. Een stukje verderop kom ik een groep meeuwen tegen. Het zijn ouders met jongen. De grijze zijn jonge meeuwen. Pas als ze volwassen zijn worden ze wit. Weer een stuk verderop word het landschap aan de rechterkant helemaal groen. Dit komt omdat dit meer een moeras gebied is. Weer een stukje verder kwam ik weer op de route van de horsmeertjes uit. Rechts van me lag het pad wat ik eigenlijk zocht om vanaf de razende bol kant af de duinen over te gaan. Conclusie ik was een stuk omgelopen. Ik volg hier verder de route van de horsmeerjtes. Dan moet ik een hoge duin op. Bovenop zie ik het kerkje van den hoorn. Daarop brand een vel rooie lamp. Geen idee waarom. De foto boven is sterk ingezoomd. Ik maak nog gewoon een foto bovenop. Ook zie ik rechts van mij weer het horsmeertje. Eenmaal beneden aan is nog goed het oude pad van de horsmeertjes te zien. Dat is rechts op de foto het groene pad. Deze staat tegenwoordig onder water. Ik moet dus het linkse, het zandpad aan houden. Het pad loopt vanaf hier tussen de bossen door. Het is een droog zanderig pad. Ik heb inmiddels de jas uitgetrokken. Door de zon en de luwte is het gewoon warm. Maar door de hoge bossen zijn er wel veel insecten. Ik dacht eerst nog aan dazen, maar dat viel achteraf mee. Het pad slingert mooi tussen de bossen door. Een stukje verder word het even weer wat vlakker. Dat scheelt qua insecten. Ondanks dat er minder bossen staan, blijft het warm. Het blijft een duingebied. Dus het is niet helemaal vlak meer. Af en toe moet je ook nog weer een duin op klimmen. Het blijft een afwisselend landschap. Zo loop je over de vlakte, zo weer tussen de bossen door. Op een gegeven moment kom ik langs een stukje waar je in de verte weer het horsmeertje ziet. Het lijkt er op dat ie niet ver meer van me vandaan is. En we vervolgens onze route weer verder door de duinen. Een stukje verder word het pad wat drassig. Reden, er steekt een watertje het pad over. Maar er staat niet veel water in. Aan beide kanten is het ook goed begroeid. Je ziet bijna niet dat er water in zit. Weer een stukje verder kom ik bij een hele hoge duin uit. Dit is zo'n beetje de steilste klim op de route. Als je te minste de duinen van de horsvlakte naar dit gebied niet mee rekent. Boven op deze duin heb je een prachtig uitzicht over het gebied. Daar blijf ik dan ook even staan kijken. En natuurlijk diverse foto's maken van onder andere het wandelpad en het horsmeertje. Als ik goed kijk zie ik in de verte de vuurtoren van den helder staan. Deze staat als een paal boven het water van de horsmeertjes. En ik loop de duin weer af. Als ik deze duin heb gehad word het even een stukje vlak. Wel loop ik weer tussen de bossen door waar ik wederom weer geplaagd word door de insecten. Na een stukje krijg ik weer water aan het pad. Dat glinstert in de zon, tussen het gras. Alleen zie je het op de foto niet goed weer. Doordat het waterrijk is, bloeien hier ook weer mooie bloempjes. Ik maak met verschillende instellingen een paar foto's. Jullie moeten zelf maar kijken welke je de mooiste vind. Na een stukje verder gelopen te hebben moet ik wederom een duin over. Ik blijf de blauwe paaltjes volgen. Eenmaal de duin over, is er steeds meer water te zien. Dit duid er wel op dat ik bijna aan het eind van de wandelroute de horsmeertjes ben. Hier net aan voorbij kom ik dan ook de laatste duin over. Daar is het asfaltpad weer. Ik loop dan langs het andere horsmeertje weer terug naar de auto. Eenmaal in de auto zie ik dat ik twee uur en drie kwartier heb gelopen. Tijd voor een visje. Deze haal ik dan even bij Veronica in oudeschild. Eenmaal thuis begin ik vast aan het verhaal. Ik maak daarna nog even een duik onder de douche. Dan word het net als elke zondag even naar strandpaviljoen paal 19,5 voor een kopje koffie met een gevulde koek. Het uitzicht langs de zee is weer met geen pen te beschrijven. Daarna snel naar huis. Het verhaal afmaken, en nu is het ook alweer bed tijd.
Ik wens iedereen veel lees en kijk plezier. Groeten Jan Peter Vandaag de hele dag regen. Tegen de avond werd het droog. Na het eten besloot ik nog even te gaan wandelen in de nederlanden. Het was niet vroeg toen ik mijn auto nabij strandpaviljoen paal 21 neer zetten. Daarna liep ik terug naar het begin van de route. Langs de weg zag ik nog een regenboog in de verte. Ik liep bij het begin linksaf het hek door het wandelpad op. Vrij aan het begin van de route staat een schapenboet. Vroeger stond er nog een boerderij bij, maar die is al voor jaren terug gesloopt. Door de regen lagen er wel veel plassen op het pad. Dus het was uitkijken waar je liep. Voordeel was wel dat je mooie foto's kunt maken van de wolken die weerspiegeld worden in het water. Een stukje verder moet ik de oude dijk van texla over. Gezien Jan Plezier hier met de paarden over gaat, is dit gedeelte van asfalt. Toen ik het oude dijkje af liep zag ik wat over het pad lopen. Het was een pad, die aan de wandel was. Een wandelpad. Eenmaal beneden loop je langs een groot water. Bij dat water lopen veel koeien. Zo geheten galoways. Ze waren nog wel nat van de regen. Als ik links van me keek, werd de lucht aardig donker. Ik was nog bang dat ik een nat pak kreeg. Maar achteraf is me dat bespaard gebleven. Ondanks de donkere lucht liep ik dus door. Net voor de muy ga ik linksaf. Nog wel even een plaatje schieten van het oorlogschip. Hier op dit gedeelte van de route staat de heide in bloei. Prachtig gezicht, en heerlijke geur. Op dit pad heb je een prachtig uitzicht op de muy rechts en links de nederlanden. Na een stukje weet ik een pad waar je linksaf kunt. Eigenlijk mag je hier niet in. Daarom is het er altijd aardig rustig. Je ziet er geen mens. Op dit vlakke stukje tussen de duinen licht een grote plas water. Ook hier werden de wolken weer mooi weerspiegeld in het water. Langs het water staan genoeg bloemen en plantje. Zoals deze gele bloempjes. Na een tijdje genoten te hebben van de rust, ben ik weer terug gelopen naar de wandelroute. Het word al donker, en het is niet vroeg meer. Een stukje verder moet ik door een klaphekje. Dan is het niet ver en dan kom ik bij de Bertusnol. Daar neem ik de trap naar boven. Het weer boven zee was niet erg best. Heel in de verte voer nog een containerschip Ook hier weer even genieten van het uitzicht en de rust. Daarbij een paar plaatjes schieten. En dan de trap maar weer af naar beneden. Nog een hele trip deze bijna 80 treden hoge trap. Beneden aan ga ik rechts af om de route verder te vervolgen. Een stuk verder kom ik op een kruising. Hier kun je kiezen of via de zee terug of langs de duinen terug. Ik besluit lans de duinen te gaan. Het eerste gedeelte is nog vrij vlak. Weer een stuk verder komen er weer bossen langs de route. Dat maakt de route afwisselend. Je loopt hier lekker uit de wind. Gezien het al donker werd is dit wel zo fijn. Het pad slingert tussen de bossen door. En dan bijna aan het eind maak ik nog een foto van het pad achter mij. Aan het eind van het pad ga ik rechtsaf de duin op. Ik wil nog even naar de zee toe. Ik loop nog even naar beneden tot aan het zand. Ik loop daarna weer terug naar de auto. Het is al donker geworden. Ik ga nog even een kopje koffie drinken bij hotel het Uilenbos, en daarna ga ik weer naar huis.
Ik wens jullie veel lees plezier en kijk plezier naar de foto's. Groeten Jan Peter Vanmorgen moest ik vroeg op voor mijn doen op zaterdag. De reden, ik had met Matthias de Egbertha besproken. Een oud stoomslpertje waarmee je rondvaarten kunt maken. Ik had met hem om half tien afgesproken. Toen ik bij de parel was, was het nog lang geen half tien. Dus ben ik nog even een rondje gereden. Om klokslag half tien kwam ik weer terug. Het duurde niet lang of Matthias kwam er aan. We hebben nog even koers gezet naar den burg. Daar moest Matthias nog wat dingen doen. Ook wilde ik nog even bij een foto zaak kijken. Het werd daarna wel eens tijd om naar oudeschild te gaan. Ik kon de auto nog kwijt bij het pakhuis, net om de hoek bij de Egbertha. Toen we er aan kwamen, bleken ze druk bezig te wezen om de motor te starten. Dat was een heel proces. Er werd ons van alles uitgelegd over de motor. Zo lieten ze zien hoe ze controleren of de motor goed gesmeerd word. Daarvoor moest de kop van een van de cilinders af. Om strategische redenen varen we als laatst de haven uit. Voor ons zagen we de TX35 Zeester vertrekken. Deze boot is aardig gemoderniseerd, vandaar dat je het niet zou zeggen dat ze ouder is als Egbertha Toen de motor liep werden we getrakteerd op een lekkere kop koffie. De koffie is gratis op de boot. Dat is niet verkeerd. We hadden het koud gekregen dus we waren er wel aan toe. We verbaasden ons over het interieur van de boot. Pure nostalgie. We kregen echt het huiskamer gevoel en voelden ons al snel thuis. Dus nog even een tweede kopje koffie. Onder tijd bekeken we een boek over de Egbertha waar ons een foto opviel. Tja fotograap, Jan Peter Kamermans. De schipper hoefde niet ver van de kamer naar de brug (stuurhuis) dit kon via een trap. Het weer zat even tegen. Het begon net voor vertrek te regenen. Een beetje jammer. Om elf uur was het zover. De trossen werden los gegooid. Net achter de Texel 44 aan. Wat meteen opviel was dat we laag boven het water lagen. Dit gaf wel een mooi uitzicht. We voeren de haven uit. Dit eerst vlak langs de kotters die er lagen De schipper stond achter een origineel ouwerwets roer. Het scheepje is op een paar kleine dingen na, nog echt ouderwets gebleven. We kozen het ruime sop. We lieten oudeschild achter ons en voeren langs de waddendijk richting het westen. Het weer verslechterde. Dus we besloten maar op de brug te blijven kijken. Daar stonden we droog. En het was er ook nog goed vertoeven ook. We waren niet de enigste op zee. Er voeren ook nog genoeg zeilbootjes. Door de wind bleef het zijraampje schoon dus daar kon ik nog een foto door maken. We hielpen de schipper even een handje met kaartlezen. Zo werden wij ook nog een stukje wijzer. Ik vond het wel een beetje eng. Als je op de foto boven kijkt, zie je naast de brandblusser de trapleuning van de trap naar de huiskamer. Je waant je weer terug in de tijd. De ploffende motor werd op een gegeven moment nog wat opgevoerd. De boot voer daardoor wat harder. Het doel was om even lang zij van de Teso vloot te gaan. Maar het weer werd steeds slechter. Het leek wel of het ook nog mistig werd. We maakten een paar foto's nog buiten, daarna trokken we ons snel weer terug naar de kamer. Daar namen we nog een kopje koffie. Er was inmiddels verse koffie gezet. Dit keer namen we er een gevulde koek bij. De schipper had inmiddels de boot weer gedraaid en we zette weer koers richting oudeschild. Na een tijdje voeren we de haven van oudeschild weer binnen. We gingen niet rechtstreeks terug naar de aanlegsteiger maar we voeren eerst naar de werkhaven. Daarbij voeren we langs de prachtige texelse vissersvloot. Achter in de werkhaven lag nog een enorm groot cruiseschip. Dat deze daar kon komen. Daar is wel wat stuurmanskunsten voor nodig. Dit schip kwam helemaal uit zwitserland. Ook voeren we nog langs het nieuwe KNRM gebouw in de haven. Dat zag er wel mooi uit. We voeren weer langs de visserskotters naar de plek waar de Egbertha weer afgemeerd moest worden. Daarbij maakten we nog een paar foto's van de kotters. En het afmeren kon beginnen. We lagen al snel weer aan de kant. Ik maakte daarbij nog een foto van Piets TX20 Orion We maakte nog even een praatje met de schipper en zijn collega machinist. We hadden inmiddels wel trek gekregen. We zijn even een broodje beenham met brie gaan eten bij de Kombuis. Daarna zijn we naar oosterend gegaan. We hadden gelezen dat daar een rommelmarkt was. Daar wilde we even gaan kijken. In oosterend heb ik de auto geparkeerd en we zijn gelijk het dorp ingelopen. We kwamen er achter dat ze de markt net aan het opruimen waren. We liepen het straatje door naar de katholieke kerk. Deze was open en daar zijn we naar binnen gegaan. Matthias was er eerder binnen geweest maar ik nog niet. Dus daar hebben we even rond gekeken. Ook liepen we nog even naar voren in de kerk. Vanaf hier konden we mooi op het orgel achter in de kerk kijken. We liepen weer naar achteren toe. Bij de trap naar het orgel hing een bordje, alleen voor zangers. Matthias liep al zingt de trap op. Grappenmaker. Na een tijdje hadden we het wel gezien en zijn de kerk weer uit gegaan. We zijn het dorpje oosterend nog even doorgewandeld. Bij de schoolstraat maakte ik nog even een foto. Van de markt was al weinig meer te zien. Dus liepen we terug naar de auto. Matthias liet nog even zien waar wat familie van hem hadden gezeten in oosterend. Daarna reden we richting oost. Daar viel Matthias op dat de molen draaide. Dus zijn we er even naar toe gereden. Ik heb de auto boven op de dijk op de parkeerplaats gezet. Daarna liepen we de dijk af naar de molen. Onderaan de dijk liepen we richting de molen. Hier over een bruggetje het water over. Inmiddels liet zo heel af en toe de zon zicht zien. Die glinsterde dan mooi in het water. Al lopend over het dijkje richting de molen maakte we nog een paar foto's. De molen werd inmiddels stil gelegd. De reden was dat ze aan het grasmaaien waren. Ze waren bang dat de tuinman een tik van de molen kreeg. Aan het eind van het dijkje gingen we links af. We liepen langs de molen, met als doel eens een foto vanaf de andere kant van de molen te maken. Dit lukte niet zo heel erg goed. Maar de camera iets scheef houden dan komt het helemaal goed. Toen ik naar de andere kant van de molen liep zag ik dat de molen geopend was voor het publiek. We besloten nog even om naar binnen te gaan. Binnen was alles het zelfde gebleven, zoals het was. Alles was ouderwets, zo ook de bedstee. Naast de bedstee was nog een trap naar boven. Deze besloten we te beklimmen. Hij was wel erg smal. Op de eerste etage was middels foto's en maquettes te zien hoe het hier er vroeger uit zag. Via de spil naar boven kon je al een blik werpen naar de tweede etage Via een andere trap liepen we naar de tweede etage. Daar zagen we allemaal oude gereedschap liggen. Door de raampjes in de molen had je een mooi uitzicht over de polder. Na een tijdje besloten we weer naar beneden te gaan. Net terug op de eerste etage begon de molen weer te draaien. Dus liepen we nog weer even terug naar de tweede etage. Daar wilde ik nog een foto maken van de achterliggende polder. Maar dat viel nog niet mee met draaiende wieken. En toen zijn we maar weer naar beneden gegaan. We hadden nog maar 1 kamer gehad, maar er waren 2 kamers in de molen. Dus op naar de andere kamer. Belangrijk voor een molenaar was om te weten wat voor een weer het werd. Daar had ie de nodige middelen wel voor. We liepen weer naar buiten. Daar liepen we nog even om de molen en maakte vanuit verschillende hoeken nog een paar foto's . Naast de molen staat nog een klein gebouwtje. Daar zit een nieuwere pom in. Achter het huisje ligt nog een sloot. Daar ligt nog een bootje in. Ik heb ook nog even in het gebouwtje gekeken. We hadden het wel weer gezien en besloten weer terug te gaan naar de auto. Dit natuurlijk al fotograferend want zo zijn we dan ook wel weer. Ook wilde Matthias nog even vanaf de dijk foto's maken van de molen. Dus liepen we daar de trap op. Ik heb nog even een foto gemaakt van de polder achter de molen. In de richting van oost. Het begon weer te regenen en we liepen terug naar de auto. We zijn nog even wat aan het rondtouren geweest. Langs de vuurtoren, waar het ongelofelijk druk was. Daarna nog even langs paal 28. Toen zagen we op buienradar dat op het zuidelijk puntje het droog moest wezen. Dus reden we nog even naar de veerhaven. Daar besloten we nog een keer met de Dokter Wagemaker op en neer te varen. Op het wad was nog veel scheepvaart verkeer. Toen we in den helder lagen besloten we even naar het restaurant te gaan wat drinken met een saucijzenbroodje te nemen. Daar liepen we oud kapitein Jan Staal nog tegen het lijf. Toen we het op hadden liepen we weer naar het panoramadek. Daar spraken we Stuurman Dennis Slikke nog. Ook zagen we Stefan, een voor ons bekende Teso medewerker nog lopen. Maar die hebben we verder niet gesproken. We voeren weer terug naar texel. Daar hebben we vanaf de boot nog een paar foto's van de Schulpengat gemaakt. Toen we weer terug waren op texel, wilde Matthias naar huis. Het was ook al vijf uur geworden. Gezien er een file op de pontweg stond reden we maar achterlangs. Via de watermolenweg naar den hoorn. Dan een stukje via de westerweg. Bij het torenhuisje linksaf naar de rozendijk. Deze zijn we gevolgd tot aan de ploeglanderweg. Daar linksaf naar de monnikenweg die overloopt in de gerritslanderdijkje, waar de Parel aan zit. Daar heb ik Matthias af gezet. Toen naar huis, daar had ik ook nog wel het een en ander te doen. Onder tijd alvast bezig met het dagboekverhaal.
Ik wens jullie veel lees en kijk plezier. Jan Peter Ze voorspelde vandaag slecht weer. Ik lag gisteren avond al vroeg in bed, en ben er vanmorgen maar eens vroeg uitgegaan. Om kwart voor elf ben ik richting den hoorn gereden. Daar de hoornerslag op. Halverwege het strand heb je rechts de wandelroute Bollekamer. Deze kun je verlengen met de Pieter Rozenvlak. Die besloot ik te gaan wandelen. Ik heb de auto geparkeerd en ben richting de bollekamer gelopen. De heide staat mooi in bloei. Ook geurt het heerlijk. Ik ben eerst door het hek rechtdoor gelopen. Even van de route af. Dit is wel een doodlopend paadje. Het is ook eigenlijk niet de bedoeling dat je daar in loopt. Maar dat maakt het juist mooier. Aan het eind van het paadje heb je nog een vennetje. Daar ben ik weer terug gelopen. Bij de wandelroute liep ik nog even een duin op, waar kleine blauwe bloempjes op staan. Ik liep verder richting het bosje. Ik volg de blauwe paaltjes. Bij het bosje maak ik nog even een paar foto's. Ook loop ik het bosje nog even in. Dit valt ook weer niet onder de route. Ook vanuit het bosje maak ik nog wat foto's en daarna loop ik weer terug naar het pad. Ik vervolg de route. Ik moet gelijk een duin op. Boven zie ik een vrij groot water liggen. Aan de linkerkant van mij is veel bloeiende heide te zien. De donkere plakken in de duinen maken de paarse tinten extra duidelijk Ik loop de duin af naar beneden. Daar loop ik nog even naar dat water toe. Daar heb ik even staan kijken en genieten van de rust. Daarna loop ik verder. Het is niet ver meer dan kom ik op een kruising. Hier kun je middels gele paaltjes naar de wandelroute Pieter Rozenvlak lopen. Dat doe ik dan ook. Het is een klein stukje en dan kom ik op de kruising van de Pieter Rozenvlak. Gezien het druk is op die route besluit ik linksaf, tegen de loop richting in te gaan. Ik ken de route, en zo loop ik niet achter de mensen aan. Na een stukje krijg ik links van me een hoge paarse duin. Aan de rechterkant van het pad is het vrij vlak. Maar ook hier is veel heide te zien. Ook op dit stukje zijn diverse kleine vennetjes te vinden. Na een stukje loopt het pad met een bocht naar rechts. Dan komen er wat meer bosjes in de duinen. Dat heb je voor de tijd op deze route nog niet. Aan de andere kant van het pad word het aardig groen. Dan loopt er ineens een paarse slinger door het groene mos. Ook aan de rechterkant heel in de verte zie je het kerkje van den hoorn, boven de duinen uit komen. Een stuk verder, komen er aan de rechter kant ook hogere duinen. Een daarvan steekt er een mooi stuk bovenuit Dit komt mede door het bosje wat er bovenop staat. De route Pieter Rozenvlak is een afwisselende route. Soms word het weer wat vlakker dan weer wat meer duinen. Aan het eind van dit pad, moet ik een klaphekje door. Daar kom ik aan de Jan Ayeslag uit. Daar is ook de parkeerplaats voor wandelroute Pieter Rozenvlak. Daar moet ik rechtsaf. Voor me zie ik het bos aan de nattevlakweg Het is nog geen 50 meter en dan moet ik weer rechts aan houden. Het pad loopt meteen omhoog een duin op. Als ik eenmaal boven ben zie ik links van me weer het bos aan de nattevlakweg. Dit met de bloeiende heide er voor is weer een mooi gezicht. Daarna liep ik de duin weer af. Het blijft fascinerend om al die bloeiende heide te zien. De ene pol is nog niet mooier als de andere. Ook wil een een foto maken van de paarse vlakte rechts van mij. Ik besluit de camera op een paaltje te zetten. Mij is geleerd door Matthias als je dat doet, de camera stiller staat en de foto's mooier worden. Maar ineens hoor ik PETS en krijg een tik tegen mijn arm. AH schrikdraad. Dus dan maar zonder paaltje een foto. Een eindje verderop moet ik weer een klaphekje door. Daar hangt ook een bordje aan, pas op schrikdraad. TE LAAT. Maar goed, daar doorheen zijn er wat meer bossen te zien. Ook worden de duinen wat meer van zand. Het pad loopt weer met een bocht naar rechts. Hier heb ik rechts van mij weer een vlak stuk. In de verte komen nog weer wat mensen aan lopen. Tot nu toe ging het aardig goed. Als ik weer een stukje verder ben, kom ik ook wat dichter bij het boompje wat zo alleen op de vlakte staat. Er net voor ligt ook nog weer een watertje. Weer een stuk verder krijg ik links van me een hoge duin. Ook deze is weer dicht begroeid met heide. Het aparte is, dat aan de rechterkant dus meer in de richting van de noordzee alles vlak is. Terwijl je de duinen meer in de richting van de zee verwacht. Weer een stukje verder krijg ik links van me weer een watertje. Deze is omheind met prikkeldraad. Weer een stukje verder komen de bunkers op de Pieter Rozenvlak in zicht. Deze staan vlak bij de bonte belevenis. Het pad slingert tussen de duinen door. Op het ene moment zijn de duinen groen en of begroeid met heide, dan zijn ze weer van wit zand. Ook loop je duinen op en duinen af. Als ik boven op een duin ben, dan zie ik hoe dicht ik bij den hoorn in de buurt zit. Dan kom ik langs de parkeerplaats aan de rommelpot. Daar moet ik weer rechts. Hier loopt het pad haaksom. In de hoek staan nog een paar boompjes. En dan de bocht om, loopt het pad meteen weer omhoog een duin op. Bovenaan zie ik dan nog de derde bunker staan. Alleen zitten daar mensen op. Eenmaal over de duin besluit ik toch nog de bunker op te lopen. Daar maak ik nog een foto van het water achter de bunker, en de twee bunkers die aan de andere kant van het pad staan. Daarna loop ik het pad verder. Ook hier weer slingerend tussen de paarse duinen door. Na een stukje kom ik weer bij een vennetje uit. Hier net aan voorbij moet ik linksaf weer terug naar de bollekamer. En maar goed ook want het begint te druppen. En ik hem mijn camera tas niet bij me. Het is niet de bedoeling dat mijn camera nat word. Ik ga dan weer linksaf en dan het korte stukje weer terug naar de bollekamer. Daar sta ik in twijfel, wat doe ik? Het begint wel steeds harder te regenen. Maar ik gok het er op en ga toch verder met de bollekamer. Het pad kronkelt weer mooi tussen de paarse duinen door. Ik stap nu wel wat steviger door. Na een stuk kom ik weer aan een vennetje uit. Ook deze is weer omheind met prikkeldraad. Na deze plas moet ik wel een hoge duin op. Hier boven aan zie ik links achter me de paarse heide. Voor me zie ik heel in de verte het pad de duinen omhoog lopen, waarachter de zee zich bevind. Net als ik de duin weer af wil lopen zie ik links van me heel in de verte weer een wat groter water liggen. Beneden aan was ook weer veel heide te zien. Ook weer een omheind vennetje Als ik dan weer een stukje verder op de duin op loopt zie ik dat ik al aardig in de buurt van de zee ben. Ook via de zee kan je terug. Maar gezien het steeds harder begint te regenen besluit ik dat niet te doen. Ook de schotse hooglanders liggen hier op het pad naar de zee toe. Een van hun ligt op een wat hogere duin. Uiteindelijk wel een mooi gezicht. Eenmaal beneden aan de duin ga ik dus links af en blijf de route volgen. Daar loop ik weer langs de dooie bossen die daar staan. In de verte de schotse hooglanders. Hier loop ik langs een moeras gebied. Dat is meteen te zien, want hier is aan de rechterkant geen heide te bekennen. Alleen groene riet Al verder lopend zie ik aan de linker kant af en toe nog wel een heide pol staan op de duinen. Weer een stuk ver is het aan de rechterkant nog te zien dat het een moeras gebied is. Af en toe komt het water wat meer in de buurt van het wandelpad. Het einde van het pad komt in zicht. Daarmee ook het laatste vennetje. Ook deze zit weer prikkeldraad om heen. Alleen niet om het hele vennetje. Hier direct aan voorbij kom ik weer door een klaphekje. Daar kom ik op het fietspad uit langs de hoornerslag. Ik maak nog 1 foto van het pad waar ik weg kom lopen. Ik ga linksaf het fietspad op. Dan stevig de pas er in. Flink doorlopen want het begint steeds harder te regenen. Maar dan komt het bosje die ik in het begin van de route had weer in zicht. Hier net aan voorbij staat mijn auto. Ik stap snel in. Ik zie dat ik ook alweer anderhalf uur gewandeld heb. Als ik den hoorn uit ben gereden blijkt het ineens flink te gaan regenen. Thuis ben ik gelijk maar begonnen aan het verhaal.
Voor de rest heb ik niks gedaan vandaag vanwege het slechte weer. Ik was er dus mooi vooraan. Ik wens jullie veel lees plezier |